Opgeven is geen optie
Zondagmiddag 3 mei 2020 deed ik voor de 6de keer mee aan de Wings for Life Worldrun (www.wingsforlifeworldrun.com) samen met 77.000 andere lopers die wereldwijd om 13.00 uur Nederlandse tijd startten. In 2019 waren er 120.000 lopers. De opbrengst gaat naar het ruggenmergonderzoek.
Mijn plan was om 15 km te lopen. Maar na ongeveer 1 kilometer kreeg ik ontzettende pijn op mijn borst en werd zo duizelig dat ik niet verder kon lopen. Mijn linkerarm tintelde tot mijn vingertoppen toe. Natuurlijk weet je dat dit symptomen zijn van een hartinfarct. Maar dat was niet op mij van toepassing. Mijn cholesterol was niet te hoog en in mijn familie komen hartproblemen niet voor. Dan maar gaan wandelen. Na ongeveer 10 minuten was de pijn gezakt en dacht ik mijn voorgenomen route af te maken. Helaas na 10 seconden kwam de pijn weer terug, die daarna ook weer verdween. Zo heb ik toch nog een verkorte route van 5 km afgelegd. Ik herinner me wel dat mensen die ergens onderweg zaten te picknicken mij vroegen hoe het ging? “Het kan beter” dacht ik geantwoord te hebben.
Thuis aangekomen was de pijn redelijk gezakt en vond ik het niet nodig om de huisartsenpost te bellen. Zo erg was het toch niet, dus waarom mensen lastigvallen die het toch al zo druk hebben in deze tijd.
‘s Anderdaags heb ik mijn huisarts gebeld, maar er waren meer dan 10 wachtenden vóór mij. Dus werd de verbinding meteen verbroken. Je krijgt wel een melding dat je bij spoed een bepaalde toets moet indrukken; dat was natuurlijk niet op mij van toepassing. Daarna heb ik nog en paar keer gebeld met hetzelfde resultaat.
Toen heb ik ’s middags maar een e-consult bij de huisarts aangevraagd. Omdat de huisarts het zo druk had, kon hij daar pas ’s avonds laat op reageren. Hij adviseerde mij voor 6 mei een afspraak te maken. Dinsdag 5 mei was immers een feestdag. Op woensdag ben ik dus naar Medipark gereden. De huisarts kon op de ECG geen afwijking constateren. En hij stuurde mij door naar de bloedafnamepost van het Bernhoven ziekenhuis. Later zou hij mij wel bellen met de uitslag van met name topronine-waarde. (Troponine is een eiwit dat er normaal voor zorgt dat de hartspier kan samentrekken. Er zijn altijd lage waarden in het bloed aanwezig. Tijdens een hartinfarct komt troponine vrij. Dit is na 3 tot 4 uur in de bloedbaan meetbaar. De maximale waarde zegt iets over de grootte van het hartinfarct.)
Enkele uren later belde de huisarts en sommeerde mij meteen naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis te gaan en absoluut niet zelf te rijden. Pas toen kreeg ik in de gaten dat er toch iets ernstigs aan de hand was. Hier werd bevestigd dat ik inderdaad een serieus hartinfarct had gehad en gekatheteriseerd moest worden om de oorzaak vast te stellen. Dit doet men niet in Uden. Eindhoven bleek vol te liggen en dus voor de eerste keer in mijn leven werd ik met de ambulance vervoerd en wel naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Onderweg naar en op de afdeling hartbewaking werd het nog even spannend omdat mijn bloeddruk erg laag werd.
Op donderdag is bij de katheterisatie een vernauwing in de kransslagader ontdekt. Die werd door het plaatsen van een stent opgeheven. Op zondag 10 mei werd ik ontslagen met een vracht aan medicijnen. Met de bemoedigende conclusie van de cardioloog dat er een geringe schade aan mijn hart is ten gevolge van het hartinfarct. Ik heb nog gevraagd naar de oorzaak en kreeg als antwoord: “U heeft gewoon pech gehad”.
Onder normale omstandigheden kom je daarna in een hartrevalidatie programma maar door de beperkende coronamaatregelen kwam daar niets van terecht. Dus geen consulten bij de cardioloog, diëtiste, fysiotherapie, maatschappelijk werker. Wel heb ik een online gesprek gehad met de verpleegkundige hartrevalidatie, die vertelde dat het normale programma niet door kon gaan. Maar ik wilde toch wel weer gaan sporten en heb mee kunnen doen aan een programma bij de fysiotherapie van Bernhoven. Dat was pas op 9 juni. Mijn 1ste schema was: 5 minuten wandelen met 5,5 km/u en daarna nog enkele andere krachtoefeningen inclusief fietsen. Een week later mocht ik rustig joggen (6,5 km/u) en moest vooral ook thuis oefenen. Dus op zondag 21 juni, een week na mij 71ste verjaardag, ben ik dapper in mijn renschoenen gestapt om een rondje te lopen, maar ik durfde niet. Ik zag mezelf al in de sloot liggen.
Bij de laatste 2 bezoeken aan de fysiotherapie waren de oefeningen gericht op het overwinnen van die angst. Op de loopband 8 km/u gelopen voor 4 x 3 minuten en dat ging goed. Zondag 5 juli heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en met een hardloopschema van de hartstichting 20 minuten gelopen (4x3 minuten 8 km/u en 4 x 2 wandeltempo). Ik had een fantastisch goed gevoel dat ik dat klaargespeeld had. Ik had met opzet geen bospaadjes uitgezocht en alleen over verharde wegen c.q. fietspaden gelopen om zo gemakkelijker mensen tegen te komen mocht er iets met mij aan de hand zijn. Thuisgekomen realiseerde ik mij dat ik niemand gezien had. Wat eigenlijk ook wel voor de hand ligt op zondagmorgen tussen 6 en 7 uur.
In de tussentijd, medio juni, ben ik wel nog 2 keer bij de SEH geweest omdat ik duizelig werd en hartkrampen kreeg. Hierna werd de medicatie aangepast en verdwenen de klachten.
Na 16 weken had ik, medio oktober, het schema van de hartstichting erop zitten en haalde nu 60 minuten (2x28 minuten met 9 km/u en 2x2 minuten rustig wandelen). Daarna heb ik nog 12 weken een intervalschema van 10 km gevolgd en dat ging ook prima.
Op 1ste Kerstdag heb ik meegedaan aan een 10 km app-run georganiseerd door hardlopen.nl met hiernaast het resultaat. Plaats 110 van de ongeveer 240 gefinishte deelnemers.
Het plezier in hardlopen is weer helemaal terug. Ik loop nu nog steeds zeker 3 keer per week ongeveer 10 km per keer met variërende interval hardloopschema’s. Nooit heb ik getwijfeld aan het feit of ik wel weer zou kunnen hardlopen, maar ik kan me echt wel voorstellen dat veel hartpatiënten angstig zijn om zich in te spannen. De angst dat er weer iets kan gebeuren blijft ook bij mij. Maar het alternatief is thuisblijven en niet bewegen.
Voor mij is dat geen optie.
Joost Gerrits
Februari 2021
