Passie, plezier en prestatie… wat betekent dit voor Toon Vissers
In 2016 deed ik mee aan De Ekoplazaloop. Ongeveer een uur voor de wedstrijd meldde ik me op de markt. Na wat warm gelopen te hebben en wat rek- en strekoefeningen, liep ik mijn 5 km., dronk en at wat na afloop, maakte een praatje en ging voldaan naar huis. Ik had fijn gelopen, was tevreden over mijn prestatie en het was een gezellige dag waar ik met plezier op terug kon kijken.
Dit jaar, in 2017, kreeg ik ergens ver voor de zomervakantie de vraag om op de dag van de Ekoplazaloop mee te helpen als vrijwilliger. Ik gaf aan dat ik dat graag wilde doen. Als gevolg van die toezegging kreeg ik een aantal weken voor de Ekoplazaloop een mailtje met het verzoek om me in de ochtend om 6.00 uur te melden op de markt.
Hoe anders verliep deze dag dit jaar ten opzichte van de dag vorig jaar. Ik kwam ’s morgens aan op de markt en daar was het al een drukte van jewelste. Een hele ploeg van vrijwilligers stond klaar om te zorgen voor het opbouwen van diverse tenten en kraampjes, de inrichting van de start en finishplek, het plaatsen van de dranghekken etc. etc. Met man en macht werd er gewerkt om op tijd klaar te zijn en de wandelaars, de lopers en het publiek in de gewenste modus te kunnen ontvangen.
Wat mij opviel was dat alles goed was voorbereid. Het was duidelijk waar alles moest komen te staan, de indeling van de groepjes was al gemaakt, er werd gestructureerd gewerkt. Veel professionele organisaties zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen.
En dan de enorme gedrevenheid waarmee werd gewerkt. Iedereen deed zijn uiterste best om alles tot in de puntjes te verzorgen. En, ook belangrijk, iedereen had er zichtbaar plezier in.
Het was voelbaar de opmaat naar een mooie dag, zo’n dag waar iets bijzonders wordt neergezet. Een dag waarop een vereniging zich van haar beste kant wil laten zien, zich wil presenteren aan het publiek. Een dag ook van grote saamhorigheid, het gevoel bij een mooie club te horen. Een dag waar gedrevenheid (passie), prestatie en plezier samengaan, een dag dat duidelijk wordt dat deze begrippen bij elkaar horen, niet los van elkaar kunnen worden gezien.
Het doet mij ook denken aan BrabantZorg, mijn werkgever. Daar kennen we een aantal programma’s. Een van die programma’s is ‘Samenspel In Zorg’. Dit is het samenspel tussen cliënt en medewerker om de cliënt zo goed mogelijk van dienst te zijn.
Feitelijk is het bij De Keien niet anders. Ook hier gaat het om het samenspel tussen de loper en de vrijwilliger om de loper zo goed mogelijk van dienst te zijn.
Nadat we in de loop van de middag na de wedstrijden alles weer netjes hadden afgebroken, dronk en at ik wat na afloop, maakte ik een praatje en ging voldaan naar huis. Net zoals vorig jaar en toch voelde het anders. Ik realiseerde me nu dat er bij De Keien wekelijks, waarschijnlijk zelfs dagelijks, enorm veel vrijwilligers bezig zijn om ervoor te zorgen dat er trainingen en wedstrijden kunnen worden georganiseerd, dat alles er netjes en schoon uitziet, dat iedereen zijn drankje kan doen in de kantine, dat de PR en communicatie goed verzorgd wordt etc. etc.
Het voldane gevoel was er nu vooral omdat ik voor een dag had mogen meehelpen als vrijwilliger. Het samen optrekken met anderen in de voorbereiding naar en tijdens een evenement was een veel mooiere, meer plezierige ervaring dan ik vooraf verwachtte. Niet in het minst omdat ik het belang van het vrijwilligerswerk scherper was gaan zien. Het is nodig om de loper zijn prestatie te kunnen laten leveren. Zoals gezegd, het gaat om het samenspel tussen loper en vrijwilliger. Je zou het ook anders kunnen zeggen: ‘Het gaat om het Samenspel In Hardlopen’.
