Bron: Brabants Dagblad

Kees Backx 05-11-24,

‘Opvoeding geslaagd’

Dat laat Petra trots weten vanuit New York. ,,Het was pittig, met veel bruggen en vals plat. Ik begrijp nu waarom ze deze een van de zwaarste marathons noemen”, zegt ze. Ze bleef onderweg in de buurt van zoon Kevin die veel last had van zijn bovenbenen. ,,Verzuring, gevolg van veel te weinig training vanwege zijn heupblessure. Pim heeft het onvoorstelbaar goed gedaan, als je weet dat hij nog herstellende is van een kuitbeenbreuk.”

,,Onderweg heb ik serieus gedacht: wat doe ik mijn kinderen aan. Ik bleef bij Kevin tot dertig kilometer maar daarna raakte ik hem kwijt. Ik heb tevergeefs geprobeerd hem te zoeken. Kort tevoren had hij me gezegd: ik ga het redden mam. Daar heb ik toen verder maar op vertrouwd.”

Loodzware dag

Het was een loodzware dag voor de familie: om vijf uur opgestaan, om zes uur vertrokken, tweeëneenhalf uur gereisd met metro/ferry en bus, vervolgens nog wachten op een groot terrein met alle nationaliteiten tot ze om elf uur mochten starten. ,,Je hebt er al haast een halve marathon opzitten voordat je kunt beginnen. En na de finish weer kilometers wandelen voor we in de bus zaten.”

Maandag heeft de familie de medaille laten graveren en haalden ze een New York Times want daar staan de namen in van iedereen die een medaille heeft behaald. ,,Ik heb tegen mijn jongens gezegd: ik ben trots op jullie. We zijn klaar met opvoeden. Dit is een herinnering voor de rest van ons leven.”

Wat vooraf ging:

BOEKEL – Ze heeft al zeker zes marathons gelopen, Petra Wagemans uit Boekel. Deze woensdag (30 oktober) stapt ze in het vliegtuig om de marathon van New York te gaan lopen. Niet alleen, maar voor het eerst samen met haar drie zonen Kevin, Juul en Pim.

Petra is diabetesverpleegkundige in ziekenhuis Bernhoven in Uden. Door haar werk weet ze hoe belangrijk bewegen is. ,,Dat is goed voor iedereen. Je gaat er bijna automatisch van genieten. Niet iedereen hoeft natuurlijk een marathon te lopen, als je maar beweegt. Dat heeft ook een positieve uitwerking op diabetes”, zegt ze.

Sport is een belangrijk onderdeel van haar leven. Na haar werkdag in Uden fietst ze terug naar Boekel en ‘s avonds gaat ze nog hardlopen.. ,,Voor sport kun je me wakker maken.”

,,Ik krijg er energie van. Als ik ga lopen komen de beste ideeën in me op. Ik voel me daarna altijd beter, ook door in de buitenlucht te zijn. Het is zo fijn om je fit te voelen, dat gun ik iedereen”, zegt ze. Ze is lid van de Udense atletiekvereniging De Keien in Uden en geeft in Boekel Urban Running bij sportschool CLUBPT. Daarnaast speelt ze handbal en tennis.

Ook haar drie zonen, twintigers, houden van sport, maar dan voornamelijk voetbal en padel. Hun vader doet aan wielrennen en tennis, een fanatiek sportgezin dus.

Petra liep haar eerste marathon in 2011 bij de Bas van de Goor Foundation. Bas van de Goor, de vroegere topvolleyballer uit Oss die zelf diabetes heeft, richtte de foundation op om de kwaliteit van leven van mensen met diabetes te verbeteren door middel van sport en beweging.

Geen Sifan Hassan

,, Die eerste marathon was toevallig ook in New York. Sindsdien ben ik diverse keren als begeleider meegegaan met de foundation”, zegt ze. Tijden interesseren haar niet. ,,Ik ben geen Sifan Hassan. Het meedoen vind ik het belangrijkste.”

Hij zei regelmatig dat hij naar een vriend ging, maar achteraf bleek dat hij stiekem aan het trainen was voor de marathon.

Haar oudste zoon Kevin studeerde een jaar in Barcelona en zo ontstond het idee om daar samen met hem de marathon te lopen. Dat zou in 2020 gaan gebeuren. ,,We trainden een jaar. Een week voor de start werd vanwege corona de hele marathon afgeblazen. Jammer natuurlijk.”

Als verrassing ook aan de start

Echter bleek de afgelasting het ergst voor middelste zoon Juul. Hij had namelijk bedacht zijn moeder en oudste broer te verrassen door ook aan de start te verschijnen in Barcelona voor de 42,195 kilometer. „Hij woonde toen nog thuis en zei regelmatig dat hij naar een vriend ging, maar achteraf bleek dat hij stiekem aan het trainen was voor de marathon. Toen hebben we afgesproken dat ik een keer met alle drie de kinderen een marathon zou lopen.”

,,Dat wordt nu dus New York, de mooiste maar ook de zwaarste marathon die ik ken. Met vele duizenden deelnemers, het publiek rijen dik langs het parcours.” Opnieuw moest er flink getraind worden, een jaar lang. ,,De trainers van De Keien maakten de trainingsschema’s en we konden aan de slag.”

Deelname aan zijden draadje

De deelname van de broers hing even overigens aan een zijden draadje: de jongste zoon Pim, die nog thuis woont, brak in mei zijn kuitbeen tijdens het voetballen. Kevin heeft te kampen met een heupblessure, maar in overleg met hun fysiotherapeut gaan ze het toch proberen.

Het is de bedoeling om ‘heel’ aan de finish te komen. Het gaat om het plezier

Petra Wagemans

Hoe groot de kans is dat ze de eindstreep gaan halen, is koffiedik kijken. Wie binnen de 4 uur en 45 minuten finisht, wordt de volgende dag in de New York Times vermeld. Is dat een mooie stimulans? ,,Het is de bedoeling om ‘heel’ aan de finish te komen. Maar we gaan niet ten koste van alles allerlei risico’s nemen. Het gaat om het plezier.”

Eigen tempo

„We gaan straks allemaal in ons eigen tempo lopen. Als moeder blijf ik in de buurt van Pim en Kevin. Ik zorg dat ze niet te hard van stapel lopen. Dat vind ik zeker geen opoffering. Samen genieten is voor ons het belangrijkste,”

De laatste weken trainden ze alle vier zeker drie keer per week. ,,Soms samen, maar vaak alleen. Ieder in zijn eigen tempo en zijn eigen tijd. Zelf loop ik overal: in de bossen, op straat. Het maakt niet uit. Als je maar traint. Dat moet. Duurlopen van drie uur, of dertig kilometer. De laatste week kun je de trainingen afbouwen, zodat je ‘hongerig’ aan de start verschijnt.“

Zondag is de marathon. ,,Dit doen we waarschijnlijk één keer. Ik denk dat de jongens daarna weer snel gaan voetballen en padellen”, lacht Petra.